ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ-THE BONDS OF THE PAST

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια μη ρεαλιστική αντίληψη της ζωής. Δεν είναι πρόθυμοι να ζήσουν το παρόν, προσκολλώνται πεισματικά στο παρελθόν, αρνούμενοι να συγχωρήσουν γεγονότα, πράξεις, ανθρώπους γύρω τους, δημιουργώντας με έναν ευφυή τρόπο μια παγίδα που τους κρατά καθηλωμένους σε χρόνους που δεν υφίστανται πλέον αλλά και δεν εξυπηρετούν το παρόν. Έτσι εγκλωβισμένοι στα αρνητικά τους συναισθήματα, πιστοί στις αρχές, στις απόψεις και στα ιδανικά τους, αισθάνονται πως είναι υποχρεωμένοι και μάλιστα πρέπει να τα υπερασπιστούν όλα αυτά με νύχια και με δόντια, πιστοί στις επάλξεις τους αλλά φυλακισμένοι στην  ψυχή τους. Η παρακάτω ιστορία αποδεικνύει με ξεκάθαρο και απλό τρόπο όλα αυτά.

Κάποτε ένας δάσκαλος μοναχός μαζί με τον μαθητή του, άφησαν το μοναστήρι τους και κατευθύνονταν προς το διπλανό χωριό.  Περπατούσαν μέσα στο δάσος για ώρες. Βγαίνοντας από το ξέφωτο και φτάνοντας στις όχθες ενός ποταμού, αντίκρισαν μια νεαρή όμορφη κοπέλα να στέκεται δίπλα στα ορμητικά νερά και να κλαίει.

Ο δάσκαλος, προχώρησε προς το μέρος της και σαν έφτασε κοντά της τη ρώτησε.

 -Γιατί κλαις; Η κοπέλα στο άκουσμα της φωνής του ηλικιωμένου μοναχού πετάχτηκε φοβισμένη. Αντικρίζοντας τους δυο μοναχούς ηρέμησε. Σκούπισε τα δάκρυα της και θεωρώντας πως δεν κινδυνεύει από τους δύο άντρες, αποκρίθηκε στην ερώτηση του ηλικιωμένου.

-Ξεκίνησα από το διπλανό χωριό να πάω σε ένα γάμο. Ετοιμαζόμουν μέρες για αυτό το γεγονός. Έραψα το πιο καλό μου φόρεμα και τώρα πρέπει να περάσω μέσα από το ποτάμι ώστε να φτάσω στην ώρα μου. Τα ρούχα μου θα καταστραφούν και εγώ μάλλον μέχρι να φτάσω στο χωριό, σίγουρα θα έχω αρρωστήσει για τα καλά. Δεν περίμενα να συναντήσω δυο μοναχούς μέσα στην ερημιά . Μακάρι να μπορούσατε να με βοηθήσετε να περάσω απέναντι. 

Ο νεαρός μοναχός, στο άκουσμα της παράκλησης της νεαρής κοπέλας, κοίταξε με τρόμο τον δάσκαλό του. Οι οδηγίες του δόγματός τους ήταν σαφείς. Οι μοναχοί απαγορεύεται να αγγίζουν γυναίκες. Έκπληκτος άκουσε τον δάσκαλο του να λέει στην κοπέλα.

-Θα σε βοηθήσουμε εμείς. Ο νεαρός μαθητής δεν πίστευε στα αυτιά του και πριν προλάβει να συνειδητοποιήσει τα λεγόμενα του δασκάλου του, ο δάσκαλος είχε πάρει την κοπέλα στην αγκαλιά του και προχωρούσε μέσα από τα ορμητικά νερά του ποταμού προς την απέναντι όχθη.

 Έκπληκτος και εκνευρισμένος για την πρωτοβουλία του δασκάλου του ο νεαρός μοναχός, τους ακολούθησε και μετά από λίγα λεπτά πέρασαν στην απέναντι όχθη και οι τρεις. Ο δάσκαλος χωρίς να χρονοτριβήσει, άφησε απαλά την κοπέλα να πατήσει στο έδαφος, την χαιρέτησε και της ευχήθηκε καλό ταξίδι. Έκανε νεύμα στον μαθητή του να προχωρήσουν και να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Οι δυο μοναχοί, αφού είχαν περπατήσει αμίλητοι για πολύ ώρα μέσα στο δάσος, ο νεαρός γύρισε προς τον δάσκαλο του κατηφής και τον ρώτησε.

-Γιατί δάσκαλε το έκανες αυτό; Ο δάσκαλος τον κοίταξε αμίλητος και συνέχισε να περπατά με αργό βήμα.

 – Εννοώ, συνέχισε ο μαθητής, πώς μπόρεσες να παραβείς τον κανόνα και να πάρεις την κοπέλα στα χέρια σου, γνωρίζοντας ότι αυτό απαγορεύεται; Ο δάσκαλος τον κοίταξε με συμπάθεια και του αποκρίθηκε.

-Η διαφορά είναι ότι εγώ την κοπέλα την άφησα πίσω μου, ενώ εσύ συνεχίζεις να την κουβαλάς μέσα σου  όλη την ώρα.

Αναρωτηθείτε πόσο σφιχτά είστε συνδεδεμένοι με το παρελθόν, τις ιδέες, τις πεποιθήσεις που σας κατακλύζουν; Σκεφτείτε μήπως κουβαλάτε και εσείς κάτι από το παρελθόν και αρνείστε να το αφήσετε πίσω σας; Αγαπήστε τον εαυτό σας, τιμήστε τον, ελευθερώστε τον από τα δεσμά του παρελθόντος.

THE BONDS OF THE PAST

    Most people have a non realistic perception of life. They are not willing to live in the present, they attach themselves stubbornly to the past, refusing to forgive situations, actions, men around them, creating by an intelligent way a trap that holds them grounded in times that no longer exist but also does not serve the present. Thus captured in their negative feelings, holding true to their principles, views and ideals, feel that they are obligated and in fact have to defend all these no matter what, true at their posts yet entrapped at their soul. The following story proves in a clear and simple way all that:

    Once a teacher monk with his student left their monastery and headed towards the next village. They were walking into the woods for hours. Coming out of the glade and reaching the edges of a river they met a young beautiful girl standing next to the streaming waters and crying.

The teacher proceeded at her way and when he reached her, he asked her. “Why are you crying?”

The girl listening to the monk’s voice rose startled. Seeing the two monks she calmed down. She wiped her tears and considering she was in no danger from the two monks, responded to the elderly.

“I started from the next village to go to a wedding. I was preparing for days for this. I sewed my best dress and now I have to go through the river to be on time. My clothes will ruin and I will probably get sick by the time I reach the village. I didn’t expect to meet two monks in the wilderness. I wish you could help me get across”.

The young monk, listening to the young girls’ request, looked at his teacher with terror. The guidelines of their congregation were clear. Monks are forbidden to touch women. Surprised he heard his teacher say to the girl “We will help you.” The young apprentice couldn’t believe what he was hearing and before he could realize the sayings of his teacher, the teacher had taken the girl on his arms and was walking through the streaming waters of the river to the shore across.

Surprised and disturbed from his teachers’ initiative the young monk followed them and after a few minutes all three of them passed to the shore across. The teacher without wasting any more time left the girl gently into the ground, said goodbye and wished her a good trip. He nodded his student to proceed and carry on with their trip. The two monks, after having walked without speaking for a long time in the woods, the young man turned to his teacher with a gloomy face and asked him: “Why did you do that teacher?” The teacher looked at him speechless and kept walking slowly.

    “I mean” carried on the student “how could you break the rule and take the girl in your hands, knowing it is forbidden?”

    The teacher looked at him sympathetically and responded:

“The difference is that I left the girl behind me while you keep on carrying her inside you all this time”.

  Take some time to wonder how tight you are attached to the past, the ideas, and the beliefs that overwhelm you.  Think, are you also carrying something from the past and refuse to let it go behind you? Love yourself, honor him, and free him from the bonds of the past!