ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΩΣ.

Ξεκίνησα το ταξίδι μου με ένα χάρτη στο χέρι για να μη χαθώ. Ακολούθησα πιστά τις πορείες που μου χάραξαν. Μνήμες αχνές….  πότε σκληρές και πότε πονεμένες….

Δεν ξέρω πώς, μα στην διαδρομή του δικού μου ταξιδιού ο χάρτης χάθηκε, δεν ξέρω πώς…

Έμεινα μόνος να βολοδέρνομαι σε σταυρο-δρόμια άγνωστα.

 Μου είπαν ότι είμαι βλάκας, ανόητος, ψεύτης, πως ο θεός δε με αγαπάει γιατί τάχα είμαι κακό παιδί. Σκιάχτηκα, μα προχώρησα. Έπεφτα, σηκωνόμουν, μα συνέχιζα το ταξίδι μου. Είσαι ανίκανος, δεν θα τα καταφέρεις, άκουγα φωνές από το παρελθόν, φωνές απροσδιόριστες, αχνές, χωρίς φύλο, χωρίς ηλικία…..

Θα τα καταφέρω, μπορώ να τα καταφέρω, έσκουζα και ίσιωνα το μικρό μου ανάστημα προχωρώντας  μπροστά.

Είμαι άντρας, έφηβος, παλικάρι, παιδί, όλα την ίδια στιγμή!!!!!!

-Είμαι όμορφος, σκέφτηκα.- Είσαι βλάκας, απαντούσε με μεγάλο θράσος, η περίεργη φωνή.

-Είμαι καλός, σκέφτηκα. -Είσαι τέρας, ξαναφώναζε, η περίεργη φωνή.

-Μπορώ να πετύχω τους στόχους μου, είμαι ικανός…… για δοκίμασε και θα δεις απαντούσε η φωνή γεμάτη σιγουριά για την αποτυχία μου.

Τα πόδια μου βαραίνουν, δεν μπορώ να προχωρήσω, μάλλον είμαι ανίκανος, άσχημος, βλάκας….. ναι ….  σίγουρα είμαι και κακός…. ποιος  θα με αγαπήσει!!!!

Τα  πόδια μου βαραίνουν, θέλω να ξαποστάσω, θέλω να κοιμηθώ… πού πάω; ποιος είμαι πραγματικά;  Τα βλέφαρά μου βαραίνουν…..

Έχουν τόσο βάρος ‘’οι φόβοι μου’’!!!!

-Είσαι ο Ήλιος της ζωής μου…… ακούω μια γλυκιά φωνή να χαϊδεύει τα αυτιά μου.

Μια ζεστή και τρυφερή αγκαλιά να τυλίγει το παιδικό μου κορμάκι….

-Είσαι ο Ήλιος μου, ο άγγελός μου, ο κόσμος μου όλος.

Ένας χείμαρρος αγάπης και πίστης ξεχύθηκε από τα εσώψυχα μου, από το κέντρο της καρδιάς μου, σκιρτήματα χαρούμενα, με μνήμες παλιές και γλυκές, που με ξυπνούν!

Αντίκρισα έναν λαμπερό ήλιο… θυμήθηκα… ναι θυμήθηκα …. πως με κρατούσε τρυφερά στην ζεστή της αγκαλιά μια γυναίκα, μια οπτασία, δεν θυμάμαι αν ήταν άγγελος, νεράιδα, μάνα, γιαγιά, ή ξωτικό. Μα θυμάμαι πως μου χαμογελούσε με αγάπη και ζεστασιά λέγοντας ότι ΗΜΟΥΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ.

Ο ήχος αυτής της φωνής με γαληνεύει με ένα μαγικό τρόπο και δεν με νοιάζει πως, απλά

συμβαίνει….

Μου  δίνει φτερά στα πόδια, δυναμώνει την ψυχή μου, με πλημμυρίζει ζεστασιά και αγάπη, δεν καταλαβαίνω γιατί, αλλά δεν με νοιάζει, απλά συμβαίνει….

Δεν την θυμάμαι…… αλλά μέσα μου βαθιά γνωρίζω….

ΗΜΟΥΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ. Άρα  μπορώ να γίνω και ο δικός μου…. αν φώτισα την ζωή

κάποιου άλλου, σίγουρα μπορώ να φωτίσω και την δική  μου.

 ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ.

Ξαφνικά το σταυροδρόμι φωτίστηκε. Κάτι βλέπω στην άκρη του δρόμου, σκύβω και το παίρνω στα χέρια μου. Είναι ο χαμένος μου χάρτης.

Βρήκα τον οδηγό μου, μπορώ να βρω τον δρόμο μου, την πορεία μου, την κατεύθυνση μου.

Τώρα ξέρω. ΕΙΜΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ, μπορώ να φωτίσω τον κόσμο μου. Μπορώ να φωτίσω τα σκοτάδια μου.

ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ… εσύ με έκανες να πιστέψω πως ήμουν ο ήλιος, για να μπορώ να δω σήμερα πώς πραγματικά είμαι το ΦΩΣ.

Είμαι ο ΗΛΙΟΣ, που μπορώ να φωτίζω και να ομορφαίνω την ζωή μου, τους αγαπημένους

μου, τους φίλους μου.

 Είμαι ο ΗΛΙΟΣ, που μπορώ και αξίζω να πετυχαίνω τους στόχους μου.

Είμαι ο ΗΛΙΟΣ, που μπορώ να φέρνω χαρά και ευτυχία στη ζωή την δική μου και των άλλων.

ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ-  ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΩΣ.